Suchergebnisse

The main aspect of this study is to analyse the relationship between public expenditures and foreign debt in Turkey considering the period after 2002 during political stability. In this respect, as first theoretical framework of this relationship between two variables is generated. Thereafter literature review on this aspect is followed by an econometric analysis of the relationship. The study is composed of two sections. First section introduced theoretical framework. Second section put forward the econometric analysis of public expenditure – foreign debt relationship by some estimation methods and tests. Respectly historical developments of public expenditure and foreign debt in Turkey are suggested. Econometric model followed the historical framework through estimation methods. Granger Casuality Analysis and Johansen Cointegration Analysis were used to test the relationship between variables The findings through econometric modelling suggested positive relationship between public expenditure and foreign debt during the period after the year 2002. The results are consistent with theoretical framework and literatüre. Accordingly, increase in public expenditure during the period of political stability after 2002 could bring about increase in foreign debt ; Bu çalışmanın temel amacı Türkiye'de kamu harcamaları ve dış borçlanma ilişkisini 2002 sonrası dönemini dikkate alarak araştırmaktır. Bu bağlamda ilk olarak kamu harcamaları ve dış borçlanmaya yönelik teorik çerçeveye yer verilmiş, ardından literatür taraması yapılarak kamu harcamaları ve dış borçlanma arasındaki ilişki ekonometrik olarak incelenmiştir. Çalışma iki bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde kamu harcamaları ve dış borçlanmaya yönelik teorik bilgiler sunulmuş, ikinci bölümde ise Türkiye'de kamu harcamaları ve dış borçlanma ilişkisinin ekonometrik analizi gerçekleştirilerek, Türkiye'de kamu harcamalarının tarihsel gelişimi, kamu harcamaları ve dış borçlanma ilişkisine yönelik literatür taraması ve değişkenler arasındaki ilişkinin test edilmesine yer verilmiştir. Değişkenler arasında ilişkinin test edilmesi amacıyla Granger Nedensellik Analizi ve Johansen Eşbütünleşme Analizi kullanılmıştır. Bu analizlerden elde edilen sonuçlara göre ise Türkiye'de 2002 sonrası dönemde kamu harcamaları ile dış borçlanma arasında bir ilişkinin olduğu ve bu ilişkinin yönünün pozitif olduğu tespit edilmiştir. Teorik beklentiyle uyumlu olan bu sonuç aynı zamanda 2002 sonrası dönemde kamu harcamalarında meydana gelen artışların dış borç stokunda da artışlar yaratacağı bulgusunu sunmaktadır

Gelişmekte olan ülkelerin kalkınmalarını sağlayacak yatırımlar gerçekleştirebilmelerini tasarruf yetersizliği sınırlamaktadır. Tasarruf, planlanan yatırımların kaynağını oluştururken, yurt içinde üretilemeyen makine, donanım ile hammaddenin ithali, kaynağı bulunan yatırımların gerçekleştirilebilmesini kolaylaştırır. Yapılan yatırımlar, yatırım malları ve hammadde ithalatını artırırken, yükselen gelir düzeyi de dış tüketim mallarına olan talebi uyarmaktadır. Artan ithal talebini karşılamak için gerekli olan dövizi sağlamanın yolu ise ya ihracatı artırarak ülkeye döviz girişini sağlamak ya da dış borçlanmaya giderek gerekli olan finansmanı sağlamaktır. Dış borçlanma, bir yandan tasarruf yetersizliğini giderirken diğer yandan kalkınma için gerekli ithalatın yapılabilmesine olanak sağlamaktadır. Bu çalışmada; Devletin dış borçlanmasının Türkiye ekonomisi üzerine etkileri incelenmiştir. ; In this paper, the state external debt will be analyzed in the context of the Turkish economy, an economy which had been undergoing a process of liberalization since the first half of the 1980s. Turkey was one of the heavy debtor countries in the beginning of 1980s. However, Turkey had two important advantages: First, when the debt crises hit, Turkey could reschedule her debt and get a breathing time. Second, Turkey could obtain access to new funds from the international financial organizations. After 1985, to cope with the internal debt problem, Turkey at first chose to restrict its public expenditures especially personnel and transfer expenditures. At the limit of restricting expenditures, government began to make domestic borrowing. ; In this paper, the state external debt will be analyzed in the context of the Turkish economy, an economy which had been undergoing a process of liberalization since the first half of the 1980s. Turkey was one of the heavy debtor countries in the beginning of 1980s. However, Turkey had two important advantages: First, when the debt crises hit, Turkey could reschedule her debt and get a breathing time. Second, Turkey could obtain access to new funds from the international financial organizations. After 1985, to cope with the internal debt problem, Turkey at first chose to restrict its public expenditures especially personnel and transfer expenditures. At the limit of restricting expenditures, government began to make domestic borrowing.

Public debt is a financing tool that is frequently applied for increasing public spending in the face of increasing public costs or for financing large countrywide public investments. There have been many different schools of though and theory put forth on public debt from ancient times to the present day. The impossibility of achieving an equilibrium between market conditions and the understanding the state's role of the social state in the economy is a reality accepted by virtually every country today. Taken in this context, for those countries that lack the internal dynamics for public debt financing to go the route of external borrowing to cover public debt is an unusual phenomenon. Budget deficits in developing countries have reached serious levels due to many global crisis's that have developed in International markets, and cyclical changes that occur as a result of inflationary pressures. These countries which do not have a robust economy and financial structure had to resort to foreign borrowing to finance public deficits. This process of borrowing that gained substantial acceleration especially during 1980s, effecting the debt rates and services of developing countries' economies and thus jeopardizing the status of countries that has been the lender. This situation revealed that developing countries needed to focus on public domestic and external debt management. From this period forward, the debt management issues such as debt stock limit, risk ratio, internal and external debt sustainability gained importance for developing countries. During the same period, the derivative products emerged as a result of the studies performed in order to reduce the risks brought by borrowing in international markets. These products began to be used effectively by many developed countries to avoid risks such as exchange rate, interest rate, inflation. These products that were used in these markets grew as time went on and with the promotion of certain economic and financial institutions began to attract the attention of developing countries.The situation in Turkey was not different than in other developing countries. Especially after 1980, the external public debt levels increased sharply by means of economic and financial reforms that had been performed during this period. The derivative instruments which ensure the risk management and which emerged in the '80s as an alternative in the public internal and external debt management only began to attract attention at the end of the 90s in Turkey and the trading volume could be increased with the opening of the Derivatives Market in 2002. But this interest remained confined only to the private sector. It is not possible to ignore the benefits that may be obtained by use of derivative instruments when the past experiences of Turkey are observed. In this study it is explained the importance of a sound external public debt management and the advantages of use of derivative instruments within this frame. It is signified that evaluation and development of the derivative market will be advantageous, both in order for the economic development plans to be executed in a more clear way and in terms of assistance to the monetary policies to become successful. ; Kamu borçlanması, çoğu ülkenin gerek artan kamu harcamaları gerekse büyük kamu yatırımları karşısında sıklıkla başvurduğu bir finansman aracıdır. Kamu borçlanması ile ilgili olarak en eski iktisadi düşünce akımlarından günümüze kadar pek çok farklı düşünce ve teori ortaya konulmuştur. Günümüzde, ekonominin her zaman piyasa şartları ile dengeye gelmesinin imkansızlığı ve sosyal devlet anlayışı içerisinde devletin ekonomide rol alması gerektiği hemen hemen her ülke tarafından kabul edilen bir gerçekliktir. Bu bağlamda, gerçekleştirilen kamu harcamalarının finansmanı için gerekli iç dinamiklere sahip olmayan ülkelerin de dış borçlanmaya gitmesi oldukça olağan bir durumdur. Uluslararası piyasalarda, gerçekleşen enflasyonist baskılar ve konjonktürel değişimler sonucunda pek çok global kriz ile karşılaşılmış, gelişmekte olan ülkelerde kamu açıkları ciddi seviyelere ulaşmıştır. Sağlam bir ekonomiye ve finansal yapıya sahip olmayan bu ülkeler, kamu açıklarını yüksek miktarlarda dış borçlanmaya başvurarak kapatabilmiştir. Bu borçlanma süreci, özellikle 1980'li yıllar itibari ile oldukça fazla ivmelenme kazanmış, borç hadleri ve servisleri gelişmekte olan ülke ekonomilerini ve dolayısıyla da borç veren ülkelerin durumlarını tehlikeye sokar olmuştur. Bu durum, gelişmekte olan ülkelerde kamu iç ve dış borç yönetimine odaklanılması gerekliliğini ortaya çıkarmıştır. Bu dönemden itibaren gelişmekte olan ülkeler, borç stoklarının sınırı, risk oranı ve sürdürülebilirliği gibi konulara eğilerek kamu iç ve dış borç yönetimi konusunda çalışmalar başlatmıştır. Aynı dönemlerde, uluslararası piyasalarda borçlanmanın getirdiği riskleri azaltmak amacıyla yapılan çalışmalar sonucunda ortaya türev piyasa ürünleri çıkmış ve döviz kuru, faiz oranı, enflasyon gibi bir takım risklerin azaltılmasını sağlayan bu ürünler, kamu iç ve dış borç yönetimi kapsamında pek çok gelişmiş ülke tarafından etkin şekilde kullanılmıştır. Bu ürünlerin işlem gördüğü piyasalar gün geçtikçe büyümüş ve bazı ekonomik ve finansal kurumların da teşviki ile gelişmekte olan ülkelerin de dikkatini çekmeyi başarmıştır. Türkiye'de de durum, gelişmekte olan ülkelerden farklı olmamıştır. Özellikle 1980'den sonra, gerçekleştirilen ekonomik ve finansal reformların etkisi ve de bu dönemde uygulanan politikalar nedeniyle kamu dış borç seviyeleri hızla artış göstermiştir. 1980'li yılların başında kamu dış borç yönetimi kavramı ile tanışan Türkiye, bir takım düzenlemeleri ve altyapı çalışmalarını gerçekleştirmiş olsa da etkin bir kamu dış borç yönetimi girişiminden ancak son on yıl için bahsetmek mümkündür. Bu son on yıl içerisinde, kamu dış borç yönetiminin gerektirdiği analizler yapılmaya başlanmış, döviz kuru, değişken faiz oranı ve vade gibi riskler göz önüne alınarak borçlanma stratejileri geliştirilmiştir. Kamu iç ve dış borç yönetiminde 80'li yıllarda bir alternatif olarak ortaya çıkan ve risk yönetimi sağlayan türev ürünler ise Türkiye'de 90'lı yılların sonunda ilgi çekmeye başlamış ve ancak 2002'de Vadeli İşlemler Piyasası'nın açılması ile işlem hacmi artmıştır. Ancak bu ilgi özel sektör ile sınırlı kalmış, kamu dış borç yönetiminde kullanıma gidilmemiştir. Türkiye'nin geçirmiş olduğu ekonomik ve finansal krizler, geçmişte maruz kaldığı döviz kuru ve faiz oranları riskleri göz önüne alındığında türev ürünlerin kullanımı ile sağlanacak faydaları göz ardı etmek mümkün değildir. Bu nedenle, bu çalışmada kamu dış borç yönetiminin artan önemi vurgulanarak, bu bağlamda kullanılacak türev ürünlerin sağlayacağı faydalar ortaya koyulmakta, bu piyasaların gerek ekonomik kalkınma planlarının daha net şekilde yapılabilmesi, gerekse para politikalarının başarılı olmasına yardımcı olması açısından değerlendirilmesinde ve geliştirilmesinde fayda olacağı vurgulanmaktadır.

DergiPark: 326146 ; trakyasobed ; Countries have attracted foreign sources with a limited time by external debt transactions. Basically foreign debts are used to finance budget deficit and current account deficits. Providing temporary relief for the country's economy, foreign debts may case troubles when the time comes for payment of interest and principal payments unless they are invested in productive areas. Ottoman had lived this experience by losing her fiscal independence. The Ottoman Empire took its first foreign debt in 1854 from the United Kingdom because of the Crimean War and the amount of foreign debts continuously increased in subsequent years. In this study, it is subjected that the foreign debts taken in the period of 1854-1874 was the first twenty years of the foreign debt adventure of the Ottoman Empire and the cost of the debts taken to the state. Then, the foreign debts are recalculated for the amount of money today which dragged the Ottoman Empire into bankruptcy. Thus, though it covers a very short period, how the excessive foreign borrowing led a state to fall into insolvency is tried to explain. ; Dış borçlanma ile ülkelerin amacı, yurt dışı kaynakları sınırlı bir süre ile ülke içine çekmektir. Alınan dış borçlar temelde, cari denge açıkları ile bütçe açıklarının finansmanında kullanılmaktadırlar. Alındığı zaman ülke ekonomisine geçici bir rahatlık sağlayan dış borçlar, üretimi artıracak alanlara yatırılmadıkları takdirde, ileride faiz ve anapara taksitlerinin ödenme zamanı geldiğinde sıkıntı yaratabilmektedir. Osmanlı bu deneyimi mali bağımsızlığını kaybederek yaşamıştır. Osmanlı Devleti ilk dış borcunu Kırım Savaşı nedeni ile 1854 yılında İngiltere'den almış, sonraki yıllarda dış borçlanma artarak sürmüştür. Alınan dış borçlar kısa sürede devletin iflasına neden olmuş ve Osmanlı Devleti mali açıdan çökmüştür. Bu çalışmada Osmanlı Devleti'nin dış borç macerasının ilk yirmi yılı olan 1854-1874 döneminde yapılan dış borçlanmalar ve bunun devlete maliyeti konu edilmiştir. Sonra Osmanlı Devleti'ni mali olarak iflasa sürükleyen dış borç tutarlarının günümüz parasıyla karşılığı hesaplanmıştır. Böylelikle, çok kısa bir dönemi kapsasa da ölçüsüz dış borçlanmanın bir devleti nasıl iflasa sürüklediği anlatılmaya çalışılmıştır.

Over the past 30 years, Malaysia's external debt has been on an increase, with the increase closely linked to a number of economic factors. The changing quantities and qualities of external debt have become a national concern. Data related to the changes in dependent and independent variables between 1970 and 2013 was used in the study. The model was tested for unit root tests, cointegration test, vector error correction model, and Granger causality test. The cointegration test indicates there is one cointegrating vector. Moreover, two out of the four expectations were met in a significant manner through the long-run relationships. The government manage to reduce external debt by increasing GDP. But, the government increases capital expenditure by increasing external debt. This goes against the economic theory. In order to sustain debt, a government should increase capital expenditure in order to repay external debt. In addition, the possibility of sustaining the debt can be contradicted due to the fact that recurrent expenditure is also relied on external debt. Hence, Malaysia should find an alternative to gain money for recurrent expenditure instead of taking it out of the external debt fund. Based on the four explanatory variables, it is clear that the Malaysian government rely on GDP for the repayment of external debt. Where else, Granger causality test showed that only uni-directional relationships exist between the variables. Lastly, it is adviced that nationwide adjustment in policies is necessary in order to align growth with improvement in the determinants of external debt. Keywords: Malaysia, external debt, vector error correction model, causality. ; ÖZ: Geçtiğimiz 30 yıl boyunca Malezya'nın dış borcu bazı ekonomik faktörlere bağlı olarak artış göstermiştir. Dış borçlanma yapısında gözlemlenen değişimler milli bir sorun haline gelmiştir. Bu çalışmada kullanılan veri seti 1970-2013 yılları arasında bağımlı ve bağımsız değişkenlerde gözlemlenen değişimlerden oluşmaktadır. Oluşturulan modele birim kök testi, eşbütünleşme testi, vektör hata düzeltme modeli ve Granger nedensellik testi uygulanmıştır. Eşbütünleşme testi sonuçları en çok bir eşbütünleşme denkleminin varlığını göstermektedir. Elde edilen sonuçlara göre Malezya hükümeti GSYİH'deki artış yardımıyla dış borcunu azaltmayı başarmıştır. Fakat, dış borçlanmadaki artış nedeniyle sermaye harcamalarında artış gözlemlenmektedir. Bu sonuçlar ekonomik teori ile bağdaşmamaktadır. Bu nedenle Malezya cari harcamalarını dış borcu artırmadan finanse etmek için alternatif yollar bulmalıdır. Granger nedensellik testi sonuçlarına göre kullanılan değişkenler arasında tek yönlü nedensellik bulunmaktadır. Son olarak ülkenin dış borçlanma belirleyicilerini göz önünde bulundurarak dış borç politikasında düzenlemeler yapılmalıdır. Anahtar Kelimeler: Malezya, dış borç, vektör hata düzeltme modeli, nedensellik. ; Master of Science in Banking and Finance. Thesis (M.S.)--Eastern Mediterranean University, Faculty of Business and Economics, Dept. of Banking and Finance, 2015. Supervisor: Assist. Prof. Dr. Korhan K. Gökmenoğlu.

Reforms implemented for the Ottoman army began to be institutionalized in the middle of the 19th century. The basic idea was to restore the former power of the army. Since the changing conditions of war had shown that reform was possible only with the application of modern methods to every field, the works made on the modernization of the Ottoman army gained momentum after the Crimean War. The effort to establish an army in-line with the requirements of modern warfare was the Ottoman administration's primary aim during the Reorganization and Constitutional periods. The provision of resources required to sustain military modernization led to different measures in the Ottoman economy such as domestic and foreign borrowing, interest postponement, transfer of revenues, and ultimately the allocation of revenues to creditors. In this process, while the Ottoman economy became integrated into the international economy, it gradually became dependent on foreign sources. Despite the economic measures taken did not reduce dependency on international resources and the heavy financial burden, the Ottoman administration sustained military reforms and modernization. ; Osmanlı ordusunda uygulanan ıslahat çalışmaları 19. yüzyılın ikinci yarısından itibaren kurumsallaşmaya başlamıştı. Islahat fikrinin temelinde, ordunun eski gücüne kavuşturulması yatıyordu. Savaşın değişen şartları ıslahatın ancak modern usullerin her alanda uygulanmasıyla mümkün olabileceğini gösterdiğinden, Kırım Savaşı'ndan sonra Osmanlı ordusunun modernleşmesine yönelik yapılan çalışmalar hız kazandı. Bu çerçevede, modern savaşın gereklerine uygun bir ordu tesis etme gayreti, Tanzîmat ve Meşrutîyet dönemlerinde, Osmanlı yönetiminin önceliği oldu. Askerî modernleşmenin sürdürülebilmesi için ihtiyaç duyulan kaynakların teminiyse Osmanlı maliyesinde iç ve dış borçlanma, faiz erteleme, gelir devri ve nihayet gelirlerin alacaklıların kontrolüne bırakılması gibi tedbirlere başvurulmasına sebep oldu. Bu süreçte, Osmanlı ekonomisi uluslararası ekonomiye eklemlenirken, adım adım dışa bağımlı hale de geldi. Alınan ekonomik tedbirler dışa bağımlılığı azaltmamasına ve ağır mali yüke rağmen Osmanlı yönetimi askerî alandaki ıslahatlarını sürdürmüştür.

2008 ekonomik krizi finansal piyasalarını düzenlemek için kurumsal düzenlemelerle ile ilgili çeşitli yetersizlikleri bulunan Avrupa ekonomileri ile ilişkili olarak gelişmekte olan ülkelerde ciddi etkileri olmuştur. Bu yetersizlikler kendi piyasalarında önemli sorunlara neden olmuştur. Yatırımlar ekonominin itici gücüdür, yeni iş olanakları yaratır ve ekonomiye istihdam ve kâr gibi çeşitli faydalar sağlar. Ancak ülkelerin artan borç düzeyleri yatırımlarını ve tasarruflarını negatif etkiler, aynı zamanda dışarı sermaye çıkışını artırır ve doğrudan yabancı yatırımlar için belirsiz bir ortam oluşmasına neden olur. Artan sermaye çıkışıyla ekonominin kırılganlığı artar ve tasarruf ve yatırım daha dengesiz bir düzeye gelerek sorun derinleşir. Türkiye diğer gelişmekte olan ülkelerde olduğu gibi sık sık dış borçlanma yöntemini uygulamaktadır. Ancak Avrupa'da başlayan finansal kriz beraberinde Avrupa Birliği ülkelerinin borçlarını sürdürüp sürdüremeyeceği konusunda önemli sorular getirmiştir. Bu çalışmanın amacı Avrupa borç krizinin Türkiye bağlamında ele alınarak gelişmekte olan ülkelere muhtemel etkilerini tartışmaktır. ; 2008 economic crisis would have several implications on developing countries since developing countries have several inadequacies in relation to institutional adjusments for regulation of their financial markets in european economies. These inadequacies cause important problems in their markets. Investments are the driving power of economies since they create new businesses which provide several benefits to economy such as employment and profit. However, increased debt levels of countries affect countries' savings and their investments negatively. It also cause an environment of uncertainity for foreign direct investments and increase the level of capital outflow. Increased capital outflow worsens the problem since it results in economic fragility and a more unbalanced level of savings and investments. Turkey, as in the case of other developing countries, have frequenty applied the method of external debt. However, financial crisis in Europe that started brought together important questions on whether sustainibility of debts would be possible in the members of European Union. This study aims to discuss the possible implications of European debt crisis on developing countries in the case of Turkey.

2001 Krizi'nin ardından Türkiye'de özel sektörün dışarıdan borçlanma eğilimi sürekli artmıştır. Hükümet, kamunun dış borç yükünün hafifliyor olmasının getirdiği rahatlıkla, bir bütün olarak ekonominin döviz üretme potansiyelinin düşük olduğunu dikkate almaksızın, özel sektörün bu eğilimini desteklemiştir. Zira özel sektörün getirdiği dış finansman tüketim talebini uyarıp büyümeyi hızlandırmaktadır. Ne var ki, 2008 Finans Krizi sonrasında küresel konjonktürün kötüleşmesi bir taraftan dış finansman kullanmanın maliyetini artırırken bir taraftan da para ikamesini yeniden gündeme getirmiştir. Sonuç olarak, dış borç yükünün oluşturduğu kırılganlık, iktisadi yapıyı tehdit edici bir içerik kazanmıştır. Hükümetin uzunca bir süre faiz artırımına direnmesi ve muhalif yaklaşımlara karşı sert bir tutum izlemesi, bu tehdidi büyütmüştür. Bütün bileşenleri ile siyasi irade durumun vahametini 2018 Ağustosunda maruz kalınan spekülatif saldırıdan sonra fark ederek tedbirler almaya çalışmıştır. Ne var ki 2020 Şubatından itibaren tüm dünyayı etkisi altına alan pandemi, siyasi iradenin manevra alanını daraltmaktadır. Artan dış borç yüküne rağmen devam eden durgunluk ibaresi ile tanımlayabileceğimiz bir kısır döngü yaşanmaktadır.

Tez (yüksek lisans) - Anadolu Üniversitesi ; Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İktisat Anabilim Dalı ; Kayıt no: 481848 ; İç borçlanma birçok gelişmekte olan ülke için açık finansman kaynağı olmuştur. Kanıtlar, iç borçların yerel para birimi cinsinden oluşması nedeniyle gelişmekte olan ülkelerin para birimi riskini ortaya koymaktadır. Bununla birlikte, iç borçlanma dış borçlardan daha yüksek faiz oranlarına sahiptir. Ayrıca, aşırı iç borçlanma, özel kredi ve yatırımın kalabalığına düşebilir. Bu bağlamda ana araştırma sorularımızı cevaplamaya çalışıyoruz. İlk olarak, iç borç Gambiya'da özel yatırım üzerinde olumsuz bir etki yaratıyor mu? İkincisi, faiz oranı, özel yatırımlar üzerinde kalabalık bir etkiye sahip mi? Bu araştırma sorularını ampirik bir şekilde cevaplamak için, neoklasik yatırım fonksiyonuna dayanan bir yatırım modeli geliştirdik ve 1980-2013 yılları arasındaki yıllık zaman serisi verilerini değerlendirdik. Bağımlı değişken, özel yatırım ve açıklayıcı değişkenler arasındaki bağları incelemek için, Autoregressive Distributed Lag (ARDL) modeli kullandı. Sınırların test sonucuna dayanarak, değişkenlerimiz arasında uzun vadeli bir ilişki olduğuna dair kanıtlar vardı. Dahası, iç borç stokunun kısa vadede özel yatırımlar üzerinde olumsuz etkisi olduğu tespit edildi. Öte yandan, reel faiz oranları uzun vadede özel yatırımlar üzerinde kalabalık bir etkiye sahipken kısa vadede olumlu bir etki yarattı. Bu çalışma, iç borçlanmanın seviyesini optimum veya sürdürülebilir seviyelere çekebilmek için sürdürülebilir mali ve para politikaları oluşturma konusundaki karar vericiler için bir rehber olacaktır. Ayrıca, herhangi bir ülkenin ekonomik büyümesinde ve kalkınmasında kilit bir sütun olan özel sektörün etkinleştirilmesi için araçlar sağlayacaktır.

Bankacılık krizleri, ekonomik istikrarın önündeki engellerden birisidir. Bankacılık ve finans piyasalarının düzgün bir şekilde işlemesi hem politikacılar hem de dış yatırımcılar açısından dikkatle ele alınması gereken bir husustur. Bu çalışmanın temel amacı bankacılık krizinin temel belirleyicilerini analiz etmektir. Bu amaçla Dünya Bankasının Küresel Finansal Gelişim veri tabanı kullanılarak, tek değişkenli lojistik modeli tahmin edilmiştir. Böylece, hangi değişkenlerin bankacılık krizi olasılığını arttırdığı ve hangi değişkenlerin bu olasılığı azalttığı bulunmaya çalışılmıştır.

Özet olarak, bankacılık krizlerinin yirmi yedi değişkenden pozitif ve on üç değişkenden ise negatif yönlü olarak etkilendiği bulunmuştur. Bankacılık krizlerinin olasılığını arttıran değişkenler: banka maliyeti gelir oranı, banka kredileri banka mevduatları oranı, banka mevduatları gayrisafi yurtiçi hasıla (GSYİH) oranı, banka borç verme ve mevduat faiz oranı farkı, banka faiz dışı gelirlerinin toplam gelirlere oranı, banka takipteki kredilerin brüt kredilere oranı, banka sabit maliyetlerinin toplam varlıklara oranı, merkez bankası varlıklarının GSYİH'ya oranı, mevduat bankalarının varlıklarının GSYİH'ya oranı, özel sektöre verilen yurtiçi krediler (GSYİH'nın %'si), finansal sitem mevduatlarının GSYİH'ya oranı, GSYİH, kişi başına GSYİH, Gayrisafi Milli Gelir, ödenmemiş toplam uluslararası borçlanma tahvillerinin GSYİH'ya oranı, hayat sigortası prim hacminin GSYİH'ya oranı, likit yükümlülükler, likit borçların GSYİH'ya oranı, bankalar dışı finansal kurumların varlıklarının GSYİH'ya oranı, hayat-dışı sigorta primlerinin GSYİH'ya oranı, ödenmemiş uluslararası özel borçlanma senetlerinin GSYİH'ya oranı, ödenmemiş uluslararası kamu borçlanma senetlerinin GSYİH'ya oranı, mevduat bankaları ve diğer finansal kurumların özel kredilerinin GSYİH'ya oranı, hisse senedi piyasasında toplam işlem hacminin GSYİH'ya oranı, borsa devir hızı oranı, hisse senedi fiyatlarının oynaklığı ve toplam faktöring hacminin GSYİH'ya oranıdır. Bankacılık krizlerinin olasılığını azaltan değişkenler: 5-banka varlığı yoğunlaşması, banka sermayesinin toplam varlıklara oranı, banka yoğunlaşması, bankanın net faiz marjini, varlıklar üzerinden banka getirisi (vergi sonrası), özsermaye üzerinden banka getirisi (vergi sonrası), banka Z-puanı, yabancı banka varlıklarının toplam banka varlıkları içindeki payı, Lerner endeksi, likit varlıkların mevduat ve kısa vadeli fonlara oranı, 1 milyon kişi başına listelenen firma sayısı, havale akışının GSYİH'ya oranı ve borsa kapitalizasyonun GSYİH'ya oranıdır.

Türkiye'de 1980 sonrasında ihracata dayalı büyüme politikası benimsenmiş, dış ticaret açığının süreklilik göstermesiyle ihracatın arttırılması için çeşitli teşvikler getirilmiştir. Dâhilde ve Hariçte İşleme Rejimi, ihracatı teşvik için yapılan düzenlemelerden iki tanesidir. Dâhilde İşleme Rejimi, serbest dolaşımda bulunmayan ithal eşyanın gümrük vergilerinin teminata bağlanarak veya serbest dolaşıma giren eşyanın Türkiye Gümrük Bölgesinde işlenerek ihraç edildiği rejimdir. Dâhilde İşleme Rejiminde yurt dışından hammadde ve malzeme temin etmek, ihraç edilecek eşyalara rekabet gücü kazandırmak, ihraç eşyaların yurt dışındaki pazar payını arttırmak ve ihraç eşyaları çeşitlendirmek istenmektedir. Hariçte İşleme Rejimi, serbest dolaşımdaki eşyanın hariçte işleme faaliyetlerine tabi tutulmak üzere Türkiye Gümrük Bölgesinden geçici olarak ihracı ve bu faaliyetler sonucunda elde edilen ürünlerin ithal vergilerinden tam veya kısmi muafiyet suretiyle yeniden serbest dolaşıma girişine ilişkin hükümlerin uygulandığı rejimdir. Hariçte İşleme Rejiminde, yurt dışındaki teknoloji ve kalite standartlarından, ucuz iş gücü maliyetinden yararlanılabilmektedir. Türkiye, gerek Avrupa Birliğine uyum sürecine yönelik düzenlemeler yaptığından, gerek Gümrük İşbirliği Konseyinin bünyesinde bulunan sözleşmelere taraf olduğundan Dâhilde ve Hariçte İşleme Rejimi işlemlerini ve dış ticaret firmalarının statülerini güncellemiştir. 23/11/2016 tarih ve 29897 sayılı Resmî Gazeteye göre A sınıfı veya B sınıfı onaylanmış kişi statü belgesi sahibi olan dış ticaret firmalarının bu belgelerinin geçerlilik süresi 15/8/2017 tarihine kadar uygulanmış, sonraki süreçte bu statü belgeleri kaldırılmış yerine Dâhilde İşleme Rejimi Tebliği (İhracat: 2006/12) 9. maddeyle (Değişik: RG-2/5/2018-30409 mükerrer) "yetkilendirilmiş yükümlü" ve "onaylanmış kişi" sertifikaları getirilmiştir. Dâhilde ve Hariçte İşleme Rejimi işlemlerinin yeni düzenlemeler kapsamında incelenmesi, söz konusu işlemlerin Vergi Usul Kanununa ve Türkiye Muhasebe Standartlarına göre muhasebeleştirilmesi alandaki boşluklardan birini doldurabilecektir. Çalışmada, Dâhilde ve Hariçte İşleme Rejimi işlemleriyle ilgili kanun, yönerge ve tebliğler incelenmiştir. Çalışmanın amacı yeni düzenlemeler kapsamında dış ticaret firmalarının olası Dâhilde ve Hariçte İşleme Rejimi işlemlerini Vergi Usul Kanununa, Türkiye Muhasebe Standartları-2 Stoklar Standardına ve Türkiye Muhasebe Standartları-23 Borçlanma Maliyetleri Standardına göre muhasebeleştirmektir. Çalışmada örnek olaylar geliştirilerek muhasebe kayıtları yapılmıştır. Çalışmanın sonucunda Vergi Usul Kanununa ve Türkiye Muhasebe Standartlarına göre Dâhilde İşleme Rejimi kapsamında bazı işlemlerin farklı şekilde muhasebeleştirildiği, Hariçte İşleme Rejimi kapsamında işlemlerin muhasebeleştirilmesinde ise farklılık olmadığı tespit edilmiştir. İthalatla ilgili vade farkları muhasebeleştirilirken Vergi Usul Kanunu düzenlemelerine göre firmanın üretim maliyetlerinin daha yüksek, Türkiye Muhasebe Standartları düzenlemelerine göre finansman giderlerinin daha yüksek hesaplandığı görülmektedir. Muhasebe kayıtları arasındaki bu farklılıkların ortadan kaldırılması, bağımsız denetime tabi firmaların hem Vergi Usul Kanunu hem de Türkiye Muhasebe Standartlarına / Türkiye Finansal Raporlama Standartlarına göre kayıt yapmalarından kaynaklanan maliyetlerin azaltılması için ihtiyaçlara cevap vermeyen Tekdüzen Hesap Planı yerine Finansal Raporlama Standartlarına Uygun Hesap Planının bir an önce uygulanması gerekmektedir. Çalışmada, dış ticaret firmaları Dâhilde İşleme Rejiminden Şartlı Muafiyet Sistemi şeklinde yararlandığında indirimli teminat uygulandığından hammadde ve malzeme maliyetlerinin azaltılabildiğine, teminatların nakit dışında teminat mektubuyla verilebilmesinden dolayı da Dâhilde İşleme Rejiminin finansman avantajı sağlayabildiğine ulaşılmıştır. Dâhilde İşleme Rejiminden Geri Ödeme Sistemi şeklinde yararlanıldığında gümrük idareleri ithalat vergilerini peşin aldığından bu yöntemin kamu yararına daha uygun olduğu söylenebilir. Hariçte İşleme Rejimi, yurt içindeki teknolojiye, kalite standartlarına ve iş gücü maliyetlerine alternatif olarak görülebilir. Dış ödemeler dengesi açık veren Türkiye'nin katma değeri yüksek ürün ihraç etmesi gerektiği ortadadır. Bu nedenle dış ticaret firmalarının bu kapsamda üretim yapması ve teşviklerinin artırılması önerilmektedir.

1990'lu yıllarda 32 sayılı karar etkisinde, döviz kurları cari işlemler hesabındaki hareketlerden koparak, sermaye hareketlerinin etkisine girdi. Spekülatif sermaye girişleri, ekonomideki döviz arzını arttırarak Türk Lirasının yabancı paralar karşısında değer kazanmasına ve sonuçta ülkenin dış ticaret açıklarının giderek büyümesine neden oldu. Diğer yandan, kamu kesiminin artan dengesizliği iç borçlanma ile aşılmaya çalışıldı. Fakat yurtiçi tasarrufların yetersizliği ve yurtdışı maliyetlerin daha cazip olması nedeniyle dış borçlanmada da artış oldu. Türkiye, 2000'li yıllara bozuk bir kamu maliyesi, artan iç ve dış borçlar, dış dengesizlikler ve enflasyon ile girerken, IMF destekli, kur çapasına dayanan bir istikrar programını uygulamaya koydu. Fakat programın öngördüğü enflasyon tutturulamayınca Türk Lirası aşırı değerlenerek cari işlem açığı, GSHM'nin %4.8'ine ulaştı. Bu düzeyde bir cari açığın sabit kurda sürdürülemez olduğunu gören finansal yatırımcılar ülkeyi terk etmeye başladılar. Sıcak para kaçışları ile birlikte ülke Kasım 2000 ve Şubat 2001'de finansal krize girdi. Sonuçta, 22 Şubat 2001'de Türk Lirası dalgalanmaya bırakıldı. Çalışmada, 1995 Tekila, 1997 Güneydoğu Asya ve 2000 Arjantin Krizleri de irdelenmiştir. Tüm finansal krizlerin ortak yapısı, bu ülkelerin, sıcak paraya, düşük kur artış oranı - yüksek faiz politikasıyla sürdürülemeyecek düzeyde yüksek arbitraj kârı sunmaya çalışmalarıdır. Sonuçta aşırı değerlenen ulusal para yüzünden cari açıkları yükselen ülkelerden kaçmaya başlayan spekülatif sermaye, ülkelerin krize girmelerine yol açmakta ve dahası krizlerin ülkelerarası yayılmasına neden olmaktadır. Sermaye hareketlerinin istikrarsızlık yaratıcı etkisini bile bile IMF, hâlâ ülkeleri finansal serbestleşmeye teşvik etmektedir. Çalışmada IMF, bu yanlış tutumu nedeniyle eleştirilmektedir ve bunun dayanakları ülke örnekleri ve ekonomik göstergelerle ortaya konmaya çalışılmaktadır.GENERAL KNOWLEDGEName and Surname : Ayhan UçakField : EconomicsProgramme : Economic TheorySupervisor : Prof. Dr. Kıvanç ERTOPDegree Awarded and Date : Master - February 2003Keywords :IMF, Financial Crises, Stabilization Policies, Short Term Capital FlowsABSTRACTTURKEY'S 2000 ECONOMIC STABILIZATION POLICY AND ECONOMIC CRISEUnder the Decree Number 32 implemented in 1989, foreign exchange has no direct ties with the current account balances but has the relation with the capital account balances. Speculative capital inflows increased the foreign currency supply in Turkey and caused the value of TL to revalue. At the end, the foreign trade deficit started to increase. In addition, the public sector's borrowing requirement was financed through the domestic debt. The shortage of domestic sources and cheaper external sources caused the foreign debt to soar. Printing the money for public finance was the main cause of the high inflation rates.Turkey entered 2000s with a worsened public finance, increased foreign and domestic debt, external imbalances and high inflation rates. Turkey implemented a stabilization program with an exchange anchor. The targeted inflation rates were not achieved and TL started to revaluate. At the end of 2000, current account deficit reached at 4.8 percent of GNP, which was impressively high figure. The financial investors started to transfer their money abroad since they noticed that such an account deficit could not be managed with the fixed exchange rate. The outflow of the sources was the main reason of November 2000 and February 2001 crises. At the end, Turkey allowed Lira to float freely at February 22, 2001.In the study, the Tequila crisis of Mexico in 1995, Southeast Asian crisis of 1997 and Argentinean crisis of 2000 were examined. The common structure of these crises is the revaluation of the domestic currencies due to the foreign currency inflows, which entered to the country as a result of financial liberalization policies. As a result, the countries cannot continue with the increased current account deficits. The foreign capital, which notices this negative outcome, starts to leave the country to cause the financial crisis. IMF still advices the countries for more financial liberalization. In the study, IMF was criticized for the wrong policies.

Arjantin ekonomisinin o dönemdeki problemleri özellikle petrol şokundan kaynaklandı.Fakat,Arjantin petrol şokunun bazı negatif etkilerini fazlasıyla hissetti.STABILIZATION(İstikrar Politikası)Yukarıda bahsettiğimiz kötü etkiler enflasyon oranını arttırdı.Bunu önlemek için Atjantin enflasyon oranını şu şekilde dizayn etti:önceden açıklanan enflasyon+uluslararası enflasyon oranı.Bu enflasyon oranında göreceli fiyatlarında belirli bir önemi yadsınamaz.Bunun için göreceli fiyatları yeniden düzenlediler.Bu da negatif sürecin sonu anlamına geliyordu.Enflasyonu daha da düşürmek için üç önemli devaluasyon yapıldı.Birincisi fazla rağbet görmedi.Onun için tamamen serbest bir mali piyasa kuruldu.Bu ihracatı teşvik etti.Bu arada hükümet dış ülkelerin bazı borçlarını kompanse etmek zorunda kaldı.KISIM 12Artan enflasyon,diğer ülkelere verilen kredilerle ilişkilendirilemez.Ama,1982-83 ten sonra,yeni düzene uyum,özellikle mali bir kısıtlama ile mümkün olmuştur.3.2.b BORÇ STRATEJİSİ VE ENFLASYONMakro-ekonomik-strateji şimdi özellikle dıs paranın hiç kullanılmaması,dha doğrusu,dış paraya bağımlılığı azaltacak önlemler üzerinde yoğunlaşmıştır.Dış borçlanma faizlerindeki düşüş,ödemeler dengesinde bir artışa yol açmıştır.Bu noktada Arjantin ekonomisi derin bir (depresyona) maruz kalmıştır.TEMEL NEDENSEL BULGULAR1) Arjantin ekonomisinde son on yılda önemli bir yapısal değişiklik olmuştur. Fakat bu değişiklikler,önemli politik çelişkilere rağmen gerçekleşmiştir.2) Politik engeler ,ki bu engeller,hangi politikaların uygulanacağını ve bunların uzun dönemli yapısal değişiklikler getireceğini çok önceden belli etmiştir.3.1.b.PART 2Arjantin'de enflasyonist süreçAynı yılın Nisan ayında,enflasyona global bakış terkedildi.Bunun yerine shock-treatment şok uygulama adı verilen yeni bir program uygulamaya konuldu.Bu programın özelliği 1) Faiz hadlerinde an-across-the board reduction,yani, keskin bir düşüş.2) Gelir vergisinde,mütevazi 10% bir indirimMali sektörde,vergi oranlarında bir vergi reformuna gidildi.İstikrar çabaları,genellikle sıkı para politikasına göre ayarlandı.Bu arada,özel bir not,reel para miktarı azaldı.Yukarıda bahsedilen politikalarla eş güdümlü Friedman'ın işaret ettiği gibi,mali olarak piyasaya indükte edilen para,enflasyonun en temel ve en can alıcı nedenlerinden biridir.Bunun için döviz kuru önemsenmemiştir.Ve bu şok politika ekonomi üzerindeki etkisini hemen belli etmiştir.Bunun üretim tarafına da bir yansıması olmuştur.İlk bakıştaki etkisi ekonominin diğer birimlerindeki degişkenleri,pozitif yönde etkilemek olmuştur.AÇIK EKONOMİDE PARASALCI YAKLAŞIMŞubat 1978'te mali yaklaşımdan vazgeçilmiş,ve döviz kurlarının manipulasyonu enflasyonu belirlemede öncelikli değişken olarak kabul edilmiştir.Bunun gelecekteki etkileri:1)Enflasyonist beklentileri aşağıya çekeceği2)Sistemin çok basit işleyeceği4.3.MALİ SEKTÖR REFORMUHükümet enflasyonu önlmede kaygılanacak bir durum olmadığını belirtmiştir.Faiz oranlarını düşürmek için,Arjantin'de grupos(yani bu ülkede sosyal bakımdan etkin bir kesim)daha fazla dış kaynaklı mali yardım elde etmek için ,Santiago ve NewYorkta görüşmeler yapmıştır.,Bu dengeyi muhafaza etmek için,bazı problemlerinde çözümü gerekmektedir.Bunun için bazı gözlemciler,sabit kur politikasının terkedilmesi görüşünü savunmuşlardır.Bunlar hangi uzmanlardır.Bunlar fazla detaylı olduğu için burada fazala değinilmemiştir.SON BORÇ KRİZİ VE ADAPTASYON SÜRECİKısa vadede,krdi boldu.Dolayısıyla borçlular için fazla endişe edilecek bir durum söz konusu değil.Diğer Latin America ülkelerinde olduğu gibi,Arjantin'de en önemli hata zamanlama1981'de, kamu kesiminin uluslarası borçları azaldı.POLİTİKA UYGULAMALARI ÜZERİNE BAZI SAPTAMALAR1) Otoriteler pesoyu dolara bağlamışlardı.2) Merkez Bankası,para politikası uyguluyor.Bu para politikasının temal amacı enflasyonoun kontrolüydü.Fakat Merkez Bankası bu politikasını enflasyon üzerindeki etkilerinin daha derinlemesine incelemek amacıyla daha ileri bir tarihe bıraktı.Her ne olursa olsun, Bu merkez Bankasının avantajına olmadı.RECENT debt crısısand adjustment processAustral plan ücretlerin donmasını benimsedi.Planın üç temel unsuru vardı.Birincisi,mali açık indirilmeli.İkincisi,program döviz kurunu sabit tuttu.Fakat,kamu açıklarında hala bir azalma meydana gelmemektedir.Çünkü iç borç yükü ağır.Fakat,kamu açıklarında hala bir azalma söz konusu değildi.Çünkü iç borç yükseliyor.Ve dövize çevrileblir çok miktarda fon var. Dış ticaret fazlası yüksek olmasına rağmen,döviz kurunun geleceği ihracatçıların verecekleri mali kararlara bağlıdır.

Bu çalışma cari işlemlerde meydana gelen açık ile bütçe açıklarının birbiri ile ilişkili olduğunu ve bu ilişki sonucunda yapılan nedensellik testleri sonucunda anlamsal açıdan ilişkili olduklarını ortaya koymaktadır. Böylece ortaya çıkan sonuç geleneksel yaklaşımı destekler niteliktedir. Hazırlanmış olan bu çalışmada literatürde ciddi bir tartışmaya neden olan cari işlemlerdeki açık ile bütçe açıkları arasında gerçekleşen ilişki, Ricardocu ve Geleneksel yaklaşımlar açısından incelenmeye çalışılmaktadır. Ortaya konulan bu ilişki Türkiye ekonomisinde uygulama bulduğu için bu tezde 'Türkiye ekonomisinde bütçe açığı cari işlemlerdeki açığın nedenidir' tezi ortaya atılmıştır. Cari işlemler açığı ile bütçe açığı arasında ortaya çıkan ilişki Granger nedensellik testleri ile ampirik bir şekilde test edilmeye çalışılmıştır. Hazırlanan bu çalışmada kullanılmış olan veriler 1985 ile 2017 yılları arasındaki dönemi kapsamaktadır. Sonuç olarak cari işlemlerde gerçekleşen açıkta azalma mali ayarlama gerektirmektedir. Bütçe açığında yaşanan azalış cari işlemlerdeki açıkları yok etmede gerekli görülen koşuldur. Bu nedenle Türk Ekonomisinde yaşanan temel problemler iç dengesizliklerden dolayı ortaya çıkmaktadır. Bundan dolayı ekonomide kullanılan istikrar programlarında başlangıç noktası olarak kabul edilen durum iç dengenin sağlanmasına katkı sağlamaktadır. Dış dengenin üzerinde iç dengede meydana gelen gelişmeler pozitif etki etmektedir. Ödemeler bilançosunda birinci başlık olarak cari işlemler hesabı kullanılır. Belirtilen bu hesap içerisinde kullanılmakta olan en önemli alt başlık ticaret ihracat-ithalat kalemi olarak kabul edilir. Cari işlemlerdeki hesaplarda gelir transferleri, hizmetler gibi diğer benzer kalemler de yer almaktadır. Meydana gelen en öncelikli faktör ihracat miktarından ithalatın çıkarılması ile gerçekleşen dış açık veya dış fazladır. Kamu da yapılan harcamalar kamusal gelirleri aştığı taktirde meydana gelen fazla bütçedeki açıklar şeklinde nitelendirilmektedir. Ülkemizde ve diğer ülkelerde devletin yaptığı harcamalar, devletin ana gelir kaynağı olarak görülen vergilerin üstünde bir harcamanın yapıldığını göstermektedir. Devlet gelir vergilerini toplayamadığında ortaya çıkan açıkları azaltmanın yöntemi dolaylı vergilerin üstünde yoğunlaşmanın gerçekleşmesi veya borçlanma yoluna gidilmesinden kaynaklanmaktadır. Belirtilmiş olan bu açıkların azaltılabilmesi ya da kapatılabilmesi ülkelerde ortaya çıkan makro ekonomik hedeflerin başında gelir. Dış ticarette meydana gelen açıklar veya genel anlamda cari işlemlerdeki açıklar hem gelişmiş hem de gelişmesini sürdüren ülkeler için ciddi bir problem olarak görülmektedir. Son dönemlerde ifade edilen bu iki açığın birbirini artan şekilde etkilediği söylenebilir. Hazırlanan çalışmadaki amaç, teorik yönleri ile özetlendikten sonra, 1985 ile 2017 yılları arasındaki dönemde Türkiye'de meydana gelen ikiz açıkların birbiri ile ilişkisinin olup olmadığını göstermektedir. Bu çalışma neticesinde Türkiye'deki ikiz açıklar yani bütçe açığı ve cari açıkların arasında gerçekleşen bir etkileşimin ve ilişkinin bulunduğu ortaya çıkmıştır. ; This study shows that the deficits in the current transactions are related to the budget deficits and they are related semantically as a result of causality tests made as a result of this relationship. Thus, the result supports the traditional approach. This study is trying to put forward the relationship between the deficit in the current account and the budget deficits which cause a serious discussion in the literature in terms of Ricardian and Traditional approaches. Because these relationships set forth in this thesis finds its application in the economy of Turkey Turkey's economy is the cause of the budget deficit in the current account deficit thesis has been proposed. The relationship between the current account deficit and the budgetary relationship has been tried to be empirically tested through Granger causality tests. The data used in this study included the period between 1985 and 2017. As a result, the reduction in the current account deficit requires financial adjustment. The decline in the number of people living on a budget basis is a necessary condition to eliminate the deficits in the current account. For this reason, the main problems in the Turkish economy arise from internal imbalances. Therefore, the situation that is accepted as the starting point in the stabilization programs used in economics contributes to the provision of internal equilibrium. The developments in the internal balance over the external balance have a positive effect. The current account is used as the first heading used in the balance sheet. The most important subheading used in this account is trade (export-import) as pen. Income transfers in current account accounts are included in other similar items such as services. . The most important factor that comes to the market is the external open or external phase which is realized by imports from export quantity. Expenditures made in the public sector are characterized by over-budget deficits that have come to fruition if they exceed public revenues. The expenditures made by the state in our country and in other countries show that the state has made a spend on the taxes that are considered as the main source of income. The method of reducing the deficits that arise when the state can not collect income taxes is the result of concentrating on indirect taxes or going to borrowing. Among the macroeconomic targets emerging in countries where these mentioned deficits can be reduced or closed are income and the deficits in foreign trade or the deficits in the current account in general and the countries that continue to develop are seen as a serious problem. It can be said that these two expressions which have been expressed in the recent periods affected each other increasingly. The aim of this study was prepared in the period between 1985 and 2017 with a deficit of theoretical aspects are summarized in Turkey after the twin deficits occurring shows the existence of the relationship with each other. This study explains that in Turkey has emerged as a result of the twin budget of an interaction that occurs between the deficit and current account deficit and no relationship.